Wprowadzenie do J2EE Connector Architecture

J2EE Connector Architecture definiuje standardową architekturę określającą w jaki sposób można zintegrować platformę J2EE z niejednorodnymi systemami EIS (Enterprise Information System). Do EIS można zaliczyć takie systemy jak ERP (Enterprice Resource Planning - Planowanie Zasobów Przedsiębiorstwa) np. SAP R/3, systemy przetwarzania transakcji (mainframe transaction processing), takie jak IBM CISC, systemy bazodanowe oraz inne aplikacje nie zaprogramowane w Javie. J2EE Connector Architecture jest wymaganą częścią specyfikacji 1.3. Część ta zawiera definicje zbioru mechanizmów umożliwiających integrację EIS z serwerami aplikacji oraz z aplikacjami (enterprise applications).

Głównym powodem powstania takiej technologii było to, że platforma Javy nie była zaopatrzona w standardy architektury pozwalającej na łączenie niejednorodnych systemów EIS. Co można przez to zyskać?

• Zmniejszenie kosztu połączenia wielu serwerów aplikacji z różnymi systemami EIS

• Uproszczenie procesu tworzenia aplikacji

Przypuścmy, że jest m różnych producentów serwerów aplikacji oraz n różnych dostawców EIS. Koszt próby zintegrowania wszystkich m serwerów aplikacji z n systemami EIS, bez użycia J2EE Connector Architecture można wyrazić przez m*n, ponieważ producenci EIS muszą dostosować swoje produkty do każdego serwera aplikacji oraz dołączyć niestandardowy kod przy dodawaniu połączenia do kolejnego EIS.

Wprowadzenie J2EE Connector Architecture znacząco redukuje cały koszt integracji z m*n do m+n.

Ponadto serwery aplikacji i adaptery zasobów są oparte na technice Kontraktu Systemu (System Contract) w celu dostarczenia mechanizmów transakcji, ochrony oraz serwisu nawiązywania połączeń (connecting pooling services). W związku z tym programiści aplikacji nie muszą troszczyć się o szczegóły na tym poziomie. Upraszcza to tworzenie samej aplikacji.